| Στο γνωστό μας πείραμα ΧΤ (βλέπε, www.tsolkas.gr, το πείραμα ΧΤ) το κινούμενο αυτοκίνητο S΄, το οποίο
κινείται ευθύγραμμα και με μία σταθερή ταχύτητα υ ως προς την επιφάνεια της γης παραμένει. Αντίθετα, αφαιρούμε την ηλεκτρικά φορτισμένη σφαίρα S2, που βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο S΄. Δηλαδή, με απλά λόγια κατά την εκτέλεση του πειράματος ΧΤ b, μέσα στο
κινούμενο αυτοκίνητο S΄ δεν υπάρχει η ηλεκτρικά φορτισμένη σφαίρα S2, η οποία φέρει ηλεκτρικό φορτίο +Q. Κατόπιν, το αυτοκίνητο S το οποίο είναι σταθερά ακίνητο, ως προς την επιφάνεια της γης το αντικαθιστούμε με μία σειρά στύλων. Οι στύλοι αυτοί, είναι
σταθερά στερεωμένοι στο έδαφος, είναι κατακόρυφοι και έχουν ύψος h (π.χ. h=1m). Οι στύλοι αυτοί απέχουν μεταξύ τους ίση απόσταση d (π.χ. d=0,5 m). Ο καθένας από τους παραπάνω αυτούς στύλους, φέρει στην κορυφή του μία ηλεκτρικά φορτισμένη μεταλλική σφαίρα, η οποία έχει ένα
ηλεκτρικό φορτίο +Q. Όλες οι σφαίρες που βρίσκονται στην κορυφή του κάθε στύλου φέρουν το ίδιο ηλεκτρικό φορτίο +Q. Επίσης, όλοι οι παραπάνω αυτοί στύλοι, τοποθετούνται σε μια ευθεία γραμμή μήκους L (π.χ. L=50 m), στην άκρη π.χ. μιας ευθύγραμμης οδού, όπου εκεί θα
εκτελέσουμε το πείραμά μας. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η πειραματική βάση, που θα χρειαστεί για να εκτελέσουμε το πείραμά μας ΧΤ b. Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ Ας δούμε τώρα, τι συμβαίνει κατά την εκτέλεση του πειράματος ΧΤ b.
Σύμφωνα λοιπόν, με τη Θεωρία της Σχετικότητας, κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του πειράματος ο παρατηρητής Π΄, που βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο S΄ το οποίο κινείται ευθύγραμμα με μία σταθερή ταχύτητα υ (π.χ. υ=160 km/h) ως προς την επιφάνεια της γης θα βλέπει τους
στύλους να κινούνται προς αυτόν ευθύγραμμα με μία σταθερή ταχύτητα υ ήτοι, με μία ταχύτητα υ=160 km/h, όπως αναφέραμε παραπάνω. Αυτό όμως, τι σημαίνει για τον παρατηρητή Π΄, που βρίσκεται μέσα στο κινούμενο αυτοκίνητο S΄; Απλούστατα, αυτό σημαίνει ότι ο
παρατηρητής Π΄ θα παρατηρεί μία ευθύγραμμη σταθερή και συνεχή ροή ηλεκτρικών φορτίων +Q (δηλαδή, των ηλεκτρικών φορτίων των σφαιρών που βρίσκονται στην κορυφή του κάθε στύλου) να διέρχονται, δίπλα από το αυτοκίνητό του S΄ με μία σταθερή ταχύτητα υ, ήτοι με μία ταχύτητα υ=160
km/h. Βλέποντας τώρα, ο παρατηρητής Π΄ την ευθύγραμμη σταθερή και συνεχή ροή των ηλεκτρικών αυτών φορτίων που αναφέραμε παραπάνω, κάνει τώρα τους παρακάτω συλλογισμούς και καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι: Αφού λοιπόν, δίπλα από το αυτοκίνητό μου S΄ έχω μία
ευθύγραμμη, σταθερή και συνεχή ροή ηλεκτρικών φορτίων +Q τα οποία κινούνται ως προς το αυτοκίνητό μου S΄ με μία σταθερή ταχύτητα υ (δηλαδή με ταχύτητα υ=160 km/h), αυτό συνεπάγεται ότι (σύμφωνα με τα γνωστά) θα πρέπει να έχω δίπλα απ’ το αυτοκίνητό μου S΄ και την παρουσία ενός
ευθύγραμμου συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος, σταθερής έντασης i. Και συνεχίζει ο παρατηρητής Π΄ τους συλλογισμούς του: Αφού λοιπόν, έχω δίπλα απ’ το αυτοκίνητό μου την ύπαρξη ενός ευθύγραμμου συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος σταθερής έντασης i, αυτό
συνεπάγεται ότι, σύμφωνα με το νόμο του Ampere, γύρω από το ευθύγραμμο συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα θα πρέπει να έχω και την παρουσία, ενός σταθερού μαγνητικού πεδίου. Συνεπώς (ισχυρίζεται ο παρατηρητής Π΄), αφού λοιπόν έχω την παρουσία ενός σταθερού μαγνητικού πεδίου (το
μαγνητικό αυτό πεδίο), μπορώ να το ανιχνεύσω χρησιμοποιώντας μία μαγνητική βελόνη, που βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητό μου S. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
α) Βεβαίως, ο παρατηρητής Π΄ θα παρατηρήσει μέσα στο αυτοκίνητό του S΄ την παρουσία ηλεκτρικού πεδίου (ήτοι, το ηλεκτρικό πεδίο που προέρχεται από τις ηλεκτρικά φορτισμένες σφαίρες των στύλων). Όμως εμάς δεν μας ενδιαφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ αυτό το ηλεκτρικό πεδίο. Εμάς μας
ενδιαφέρει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ το ΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ, εάν θα παρατηρηθεί η όχι, μέσα στο κινούμενο αυτοκίνητο S΄. Αυτό είναι το πρόβλημα που ζητά απάντηση και γι’ αυτό εκτελούμε και το πείραμα ΧΤ b. β) Επίσης, επειδή τα ηλεκτρικά φορτία των σφαιρών των στύλων είναι
σταθερά (δεν μεταβάλλονται με το χρόνο) και επειδή οι σφαίρες αυτές, ούτε επιταχύνονται, επιβραδύνονται, ταλαντώνονται (αρμονικά ή μη), ως προς τον παρατηρητή Π΄ (αλλά ούτε και ως προς ένα ακίνητο παρατηρητή Π του εδάφους), αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε ύπαρξη
ηλεκτρομαγνητικού πεδίου (σταθερού ή μεταβαλλόμενου με το χρόνο) ούτε για τον κινούμενο παρατηρητή Π΄ αλλά ούτε και για τον ακίνητο παρατηρητή Π του εδάφους. Μετά λοιπόν από όλα αυτά, το ερώτημα που γεννιέται τώρα, είναι το εξής:
Κατά την εκτέλεση του πειράματος ο παρατηρητής Π΄, που βρίσκεται μέσα στο κινούμενο αυτοκίνητο S΄ θα παρατηρήσει την παρουσία του μαγνητικού αυτού πεδίου όπως την αναλύσαμε παραπάνω;
Η απάντηση (κατά την προσωπική μου γνώμη) στο παραπάνω αυτό ερώτημα, είναι ότι: Εάν εκτελεστεί το πείραμα ΧΤ b ο παρατηρητής Π΄ σε ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ περίπτωση δεν θα παρατηρήσει μέσα στο αυτοκίνητό του S΄ την παρουσία μαγνητικού πεδίου (σταθερού ή
μεταβαλλόμενου με το χρόνο), ούτε βεβαίως και ηλεκτρομαγνητικού πεδίου (σταθερού ή μεταβαλλόμενου με το χρόνο). Όμως αυτό τι σημαίνει; Αυτό σημαίνει ότι εάν συμβεί κάτι παρόμοιο (δηλαδή, μη ύπαρξη μαγνητικού πεδίου μέσα στο αυτοκίνητο S΄) η διαπίστωση
αυτή και μόνο, συνεπάγεται ΑΜΕΣΑ ότι, η Θεωρία της Σχετικότητας (Ειδική και Γενική) είναι αναμφισβήτητα ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ. ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Όπως εύκολα, αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης το πιο «ευαίσθητο» και το πιο «κρίσιμο» σημείο του πειράματος ΧΤ b (καθώς επίσης και του πειράματος ΧΤ) είναι, «το μαγνητικό πεδίο, εάν θα εμφανισθεί ή όχι μέσα στο κινούμενο αυτοκίνητο S΄». Αυτό είναι το κρίσιμο
ερώτημα. Διότι, σε περίπτωση που εκτελεσθεί το πείραμα ΧΤ b και ο κινούμενος παρατηρητής Π΄ δεν παρατηρήσει μέσα στο αυτοκίνητό του S΄ μαγνητικό πεδίο, η επιπτώσεις που θα υπάρξουν σε μια τέτοια περίπτωση, είναι τεράστιας επιστημονικής σημασίας, σε ότι αφορά την
Θεωρία της Σχετικότητας αλλά και την Κλασική Φυσική, συγχρόνως. Μετά από όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω, καταλήγουμε τώρα στο παρακάτω βασικό συμπέρασμα. |